Thursday, November 1, 2012

My photo story is expo


Wednesday, September 5, 2012

Here is my photo story entitled "Look at me".
Give me your thought related to Climate Change!

First of all, I want to say about what my story is. My photo story entitled “Look at me”. This photo story is shown about the daily life of OKrasa residents who live based on fishery. Their lives are relied on the weather, sea water level and Koang Kang forest. If the weather, sea water level and Koang Kang forest change, their lives also change. I also want to pick up other angle where most of people do not often mention about. Some just focus on fishing along Mekong River and what going on with people along river but they nearly totally forget lives of people living along the sea. What have been going with young boys or girls are living at Okrasa; what they are living for; just for fishing or nothing. I strong hope my photo story “Look at me” will urge you to understand what people living along the sea. I hope you can find a good solution for them or for us. My photo story also can share a small angle of life to you.

This Koang Kang forest located in Kep province. This forest is sheltered for sea fish. Right now, Koang Kang forest has been observed by one community in Kep called Chhne Ksach community.

Sothy, one of fishermen living at Okrosa village of Kep province, is preparing his boat and net before going to catching fish in the sea. Okrosa village is the biggest fishing village in Kep province.
Buntheuon, Phon, Nen, Mali, and Men are releasing fish and crabs after catching in the sea for over night. There are two groups of fishing; group one is going to catch from 2pm till 8am and group two is go to catch from 3am till 3pm.
The orphaned, Phon, 15-year-old, is living with Buntheuon in order to help catching fish in the sea. Phon always cleans up nets after coming back from the sea.
http://thegreenshots.wordpress.com/2012/08/29/009-look-at-me/

Tuesday, September 4, 2012


នេះជា បទយកការណ៍ សម្រាប់កម្មវិធី សន្ទនាមតិ សំឡេងសហគមន៍ ដែល ផ្សាយ​ចេញពី វិទ្យុភ្នំប្រុសភ្នំស្រី FM 92.50 MHz ដែល​ផ្សាយ​ផ្ទាល់ រៀងរាល់ថ្ងៃ ចន្ទ័ ដល់ ថ្ងៃ សុក្រ វេលា​ម៉ោង​១១ ដល់ ម៉ោង​១២ ថ្ងៃ​ត្រង់ ហើយ​ចាក់ផ្សាយឡើង​វិញ រៀង​រាល់ ថ្ងៃ​ ពុធ ដល់ ថ្ងៃ​អាទិត្យ វេលា​ម៉ោង ៥ ដល់ ៦​ល្ងាច។ កុំភ្លេចណា!
 
R: ខណៈ​ពេល​កំពុង​ ដាក់​ជី​ សណ្ដែក​គួរ​ អ្នក​មីង មុំ ក្នុង​វ័យ​៤៥​ឆ្នាំ ជា​ម្ចាស់​ចំការ​សណ្ដែក​គួរ​ស្ថិត​ក្នុង​ភូមិ បឹង​បាសាក់ បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា អ្នក​មីង​ប្រកប​របរ​នេះ​ជិត​១០ឆ្នាំ​ហើយ។ បើ​និយាយ​​​ពី​សណ្ដែក​ដែល​កំពុង​បេះនេះ​ មាន​អាយុកាល​ប្រមាណ​ជា​ង១ខែ បើ​គិត​ តាង​ពី​ថ្ងៃ​ដាំ​មក។ ឆ្លៀត​ពេល​ចូក​ជី​ដាក់ សណ្ដែកគួរ បន្តិច​ ឆ្លៀត​មក​បង្ហើប​ឲ្យ​ដឹង​ថា​៖

Clip: «សណ្ដែក​ហ្នឹង​ជាង​១​ខែ​ហើយ ទើប​តែ​បេះ​បាន​៥​ដង...វា​អត់​មាន​ទឹក​ភ្លៀង​គ្រប់​គ្រាន់»។

 R: ដោយ​ឡែក កសិករ​ម្នាក់​ទៀត លោក ប្រុស​ ក្នុង​វ័យ​៣៨​ឆ្នាំ ក៏​បាន​រៀប​រាប់ មិន​ខុស​ពី អ្នក​មីង មុំ ប៉ុន្មានដែរ​។ លោក​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា បើ​ពឹង​តែ​របរ​ដាំ​សណ្ដែក​គួរ និង ស្ពៃ គាត់​មិន​អាច​ផ្គត់​ផ្គង់​ជីវិភាព​គ្រួសារ​ដែល​មាន កូន​២​នាក់​ក្នុង​បន្ទុក​ទេ។ លោក ចោត​បញ្ហា​នេះ ដោយ​សារ​តែ​តម្លៃ​ បន្លែ​របស់​គាត់​មិន​មាន​ស្ថេរភាព។

Clip: «បើ​យើង​គិត​មុខ​របរ និង​គេ​វិញ...ដោយ​សារ​ការ​នាំ​ចូល​វាច្រើន»។

R: កំពុង​អង្គុយ​រង់ចាំ ម៉ូយ យក​បន្លែ​មក​ឲ្យ អ្នក​មីង ហេង ណារឿន អាយុ ៣២​ឆ្នាំ​ ជា​ឈ្មួល​កណ្ដាល ទិញ​បន្លែ​ពី​​ភូមិអង្គរ​ទៅ​លក់​នៅ ផ្សារ​បឹង​កុក។ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ អ្នក​មីង​ បាន​ប្រមូល​ទិញ​ បន្លែ​ដូចជា​ បន្លែ៤ទៅ៥ មុខ ក្នុង​នោះ មាន ស្ពៃក្រញ៉ាញ់ ស្ពៃរឹស ប្រមាណ​ជា​៥០ ទៅ ៦០ គីឡូក្រាម​ក្នុង​មួយ​មុខៗ។ ​តាម​ការ​រៀប​រាប់​របស់​អ្នក​មីង ទីផ្សារ​បន្លែ​ មិន​អាចស្ថិត​ស្ថេរបាន​ឡើយ បើ​បន្លែ​ជនគរ​ច្រើន តម្លៃ​ប្រាកដ​ជា​ដាំ​ក្បាល​ចុះ​ជៀសមិនរួច។

Clip:«តម្លៃ​ឡើង​ចុះតាម​ហាង​ឆេង...ជួនទិញ១៥០០ លក់១០០០ ខាត​៥០០ក៏មាន​ក្នុង​ម៉ាគីឡូ»។

 R: ដូច​ជា​មិន​ខុស​ពី​ អ្នក​មីង ណារឿនដែរ លោក ជា​មេភូមិ បឹង​បាសាក់។ លោក​បាន​បង្ហើប​ឲ្យដឹង ក្រោយ​ពី​ ឆ្លៀត​ពេល​ទំនេរ ពី​ការ​ចែក​អត្តសញ្ញាណប័ណ្ណ ឲ្យ​ប្រជាពលរដ្ឋថា ក្នុង​ភូមិ​នេះ មាន​២៥០ គ្រួសារ​ដែល​ប្រកបរបរ​ ដាំ​បន្លែ ហើយ​ភាគ​ច្រើន​ ពួក​គាត់ ដាំ សណ្ដែកគួរ និង ស្ពៃ។ ពេល​សួរពី ការ​គ្រប់​គ្រង់​តម្លៃ​កសិផល ជា​ពិសេស បន្លែ មេ​ភូមិ​រូប​នេះ បាន​ឆ្លើយតប​ថា នេះ​ជា​ទីផ្សារ​សេរី ដូច្នេះ យើង​មិន​អាចកំណត់​បាន​ទេ តែ​យើង​មាន​ការ​បង្ហាត់​បង្រៀន​គាត់ទៅ​​វិញ។

Clip: «វាពិបាក​ដែរ យើង​សម្រួល​ម៉េច...គ្រាន់​តែ​បាន​ម៉ា​រស់ៗ»។

 
R: បើតាម​ការ​រៀប​រាប់​ពី​ កសិករ​២​នាក់​ខាង​លើ ម្ចាស់​កសិផល​ មិន​អាច​កំណត់​តម្លៃ​ ​កសិផលរបស់​ខ្លួន​ឯង​បាន​ទេ ប៉ុន្តែ លោក​ ប្រុស​នៅ​តែ​ទទូច​ឲ្យ​ប៉ូលិស និង អាជ្ញាធរ​ពាក់​ពន្ធ័ជួយ ទប់​ស្កាត់ ការ​ហូរ​ចូល​បន្លែ​លើស​លប់​ពី ខាង​ក្រៅ​ខេត្ត។

Clip:

 R: រាជធានី ខេត្ត​ចំនួន​១៤ បាន​រងគ្រោះ​ដោយ​ការរាំងស្ងួត ដែលបានប៉ះពាល់​​ដល់​សំណាប​១៣.៤០៩​ហិកតា សន្ទូង​ពង្រោះ ១២៦.១២០​ហិកតា ខូ​ត​ខាត​សំណាប ៧០៤​ហិកតា​និងសន្ទូង​ពង្រោះ​១០.៦៤៩​ហិកតា​។​

Wednesday, February 22, 2012

Ratanakiri development


Development is not supposed to develop only in urban areas but also in remote site. For this context, Ratanakiri province is also one among those rural ones. Right now, infrastructure is going to be well organized, for instance, new road from Ratanakiri has been building up.

What will be changed after any infrastructure systems have been growing up in rural site step by step? And what will youths be able to get from this changing?

Heak Bros, in age of 30, seller at Boeung Yark Loam lake, said that road of Ratanakiri since has been rehabilitated, more tourists also come. “60% is local and 40% is international tourists.”

Sok Sothearith, 22, actually he is from Kampong Cham province but he has come work in Ratanakiri for six years, said clean water and electricity system there is not the problem, which is available, so focusing point on is road and now we have new traffic road; it will be good for students there. Though it is a bit dust, that road gonna be fine then.

Heak Bros also mentioned that both positive and negative impact of modernization in rural area. He said it will be a bit changing for youths because though this province can get more tourists, youths there just get various jobs such as seller or service providers. For educational benefit, he is not hopeful yet.

Regardless with Nget Pitou, Director of Tourism Department at Ratanakiri, Ratanakiri province is eco-tourism among East North 4 provinces in our Kingdom. “After building up new National road number 78 from Opong Mon to Balung, provincial of Ratanakiri, 300 000 tourists are estimated to increase by 2015.”

Pitou also claimed that more students are tended to study Tourism in their major. He accepted that it is hard to say about rate of students growing up. What he knows is that most of tourism benefit will reach directly to community, so more or less, youths must be gotten.

Chan Kham Khuer, Director of Education department in Ratanakiri, said that rate of dropping school of students are reducing after establishing more high schools in remote districts. Before, there were only 2 high schools but now 5 high schools have been processing.

She accepted that the problem is just for students after high schools because it is only one university in Ratanakiri provincial town and the problem department of education Youths and Sport cannot response properly. Therefore, rich students can pursue their degree but the indigent ones still find jobs in their community.

Chan Ngok, in age of 26, is a minority guy (Kreng Ethnic Groups). Ratanakiri is his motherland, is living and studying in Phnom Penh. He is Medical student year 6th ​​ at Universite des science de la sante du cambodge says “Youths seem unwilling to participate in both social activities and Non-government organizations.”

Medical student, Chan Ngok, explained more that to encourage countryside youths to participate willingly, community should explain to youths what benefit they will get from rural development.

“Youths have to get something new being able to build up their community and families. Mainly, youths have to be well educated and know what their future goal obviously and also something related to land conflict, forest destruction, and political issue.” Chan Ngok says.

Ngok ensured that after getting graduated, he will step back to his motherland in order to develop his community. Anyways, he has to be ready for this step “I have to be well prepared both living condition and stereotype. Political issue also has to be concerned. I also find fund to develop there.”

Chan Ngok also assisted that though right now Ratanakiri has well done in infrastructure system, still government has to harden social service and eliminate corruption in public school or other institutions, as the result, youths will get transparently developing society.

Rural development

http://www.phnompenhpost.com/index.php/2012022254670/LIFT/revitalising-ratanakiri.html

នៅ​​សម័យ​នេះ មិន​មាន​កន្លែង​ណា​ដែល​យើង​មិន​អាច​ទៅ​ដល់​នោះ​​ទេ​ ទោះ​បី​ជា​នៅ​​​បណ្ដា​ខេត្ត​ឆ្ងាយ​ៗ​យ៉ាង​​ណា​ក៏​ដោយ​​ ជា​​ឧទាហរណ៍​ ខេត្ត​មណ្ឌល​គីរី​ ព្រះ​វិហារ ឧត្ដរមាន​ជ័យ និង ខេត្ត​​រតនៈគីរី​ដែល​​ជា​ខេត្ត​ឆ្ងាយ​បំផុត​ក៏​យើង​អាច​ធ្វើ​ដំណើរ​ទៅ​ដល់​បាន​ដែរ​។​​

ទន្ទឹម​និង​នេះ ការ​អភិវឌ្ឍន៍ មិន​មែន​សំដៅ​រក​ការ​អភិវឌ្ឍន៍​តែ​​នៅ​ទី​ប្រជុំ​ជន​នោះ​ទេ គឺ​ក៏​មាន​អភិវឌ្ឍន៍​នៅ តាម​តំបន់​ដាច់​ស្រយាល​ផង​ដែរ​។​ក្នុង​បរិបទ​នេះ យើង​ត្រូវ​ពិនិត្យ​មើល​បណ្ដា​ខេត្ត​​ឆ្ងាយ​ៗ​ដូច​ជា​ ខេត្ត​រតនៈគីរី​ជា​ដើម​ ហើយ​ថ្មី​ៗ​នេះ កំណត់​ផ្លូវ​ថ្មី​ស្រលាង​មួយ​ខ្សែរ​ត្រូវ​បាន​សាង​សង់​​​មក​ដល់​ខេត្ត​ភាគ​ឥសាន្ត​មួយ​នេះ​ ។

តើ​នឹង​មាន​អ្វី​ផ្លាស់​ប្ដូ​បន្ទាប់​ពី​ប្រព្ធ័ន​​​ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធ​ក្នុង​តំបន់​ដាច់​ស្រយាល​​បាន​កំពុង​រីក​ចំរើន​​បន្តិច​​ម្ដង​ៗ​?​​តើ​យុវ​វ័យ​នៅ ទី​នោះ​នឹង​អាច​ទទួល​បាន​អ្វី​ពី​ការ​អភិវឌ្ឍន៍​បែប​នេះ​?

លោក​ ហាក់ ប្រុស​ក្នុង​វ័យ​៣០​ឆ្នាំ​ជា​អាជីករ​លក់​បាយ​នៅ បរិវេន​រមណីយដ្ឋាន​បឹង​យក្ស​លោម​បាន​ឲ្យ​ដឹង​ដែរ​ថា​​តាំង​ពី​ផ្លូវ​ថ្មី​​បាន​ត្រូវ​ស្ថាបនា​ ​ភ្ញៀវ​មក​ទស្សនា​មាន​ការ​កើន​ឡើង​«៦០%​គឺ​ជា​​អ្នក​ទេសចរណ៍​ក្នុង​តំបន់​ រឺឯ​៤០%​ជា​អ្នក​ទេសចរណ៍​បរទេស​»​​​។

លោក​ សុខ សុធារិទ្ធឹ​​មាន​អាយុ​២២​ឆ្នាំ ក៏​បាន​ប្រាប់​ឲ្យ​ដឹង​ថា ជា​ការ​ពិត​ គាត់​មាន​ស្រុក​កំណើត​នៅ​ខេត្ត​កំពង់​ចាម តែ​គាត់​​បាន​មក​រស់​នៅ និង​ធ្វើ​ការ​នៅ​​រតនៈគីរី​​អស់​រយៈ​ពេល​ជិត​៦​ឆ្នាំ​ហើយ​។​ ធារិទ្ធឹ​បាន​និយាយ​ទៀត​ថា ប្រ​ព័ន្ធ​ទឹក​ស្អាត​ និង​អគ្គិសនី​មិន​មាន​​ចោត​ជា​បញ្ហា​នោះ​ទេ​ ពី​ព្រោះ​វា​មាន​យូរ​មក​ហើយ​ ប៉ុន្តែ​បញ្ហា​ដែល​ផ្ដោត​សំខាន់​ផ្លូវ​។​ វា​ពិត​ជា​ល្អ​សំរាប់​សិស្ស​នៅ​ទី នេះ​ ទោះ​បី​ជា​មាន​ដី​ហុច​បន្តិច​ក្ដី​ វា​នឹង​មាន​ភាព​ល្អ​ប្រ​សើរ​នៅ​ពេល​ខាង​មុខ​។​

លោក​ ហាក់​ ប្រុស​​ក៏​បាន​វែក​ញែក​បន្ថែម​ថា វា​ក៏​មាន​ទាំង​លទ្ធផល​វិជ្ជមាន​និង​អវិជ្ជមាន​។​ វា​នឹង​មាន​​ការ​ផ្លាស់​ប្ដូ​បន្តិច​បន្តួច​ចំពោះ​យុវជន​ ពី​ព្រោះ​ទោះ​បី ខេត្ត​នេះ​​​បាន​ទទួល​ចំនួន​អ្នក​ទេសចរណ៍​កើន​ឡើង ក៏​យុវជន​យើង​បាន​ទទួល​ការងារ​​តូច​តាច​​ផ្សេង​ៗ​ដូច​ជា​អ្នក​លក់​រឺ​ផ្ដល់​សេវា​កម្ម​ការងារ​។​ លោក​បន្ត​ថា​​និយាយ​ពី​ផ្ដល់​ល្អ​ចំពោះ​​វិស័យ​អប់​រំ​ លោក​មិន​សូវ​មាន​ជំនឿ​​ប៉ុន្មាន​ទេ​។​ ​​

បើ​តាម​លោក ង៉ែត​ ពិទូ​ ប្រធា​ន​មន្ទី​ទេស​ចរណ៍​ក្នុង​ខេត្ត​រនតៈ​គីរី​​ថា​ ខេត្ត​រនតៈគីរី ជា​តំបន់​អេកូ​​ទេសចរណ៍​​មួយ​ក្នុង​ចំនោម​៤​ខេត្ត​​ភាគ ឥសាន្ត​ក្នុង​ប្រទេស​យើង​​« ក្នុង​​ឆ្នាំ​ ២០១៥ ភ្ញៀវ​ទេសចរណ៍ នឹង​ត្រូវ​កើន​ឡើង​ដល់​ទៅ​៣០​ម៉ឺន​នាក់​ក្នុង​មួយ​ឆ្នាំ​​ ​​បន្ទាប់​ពី​ផ្លូវ​ជាតិ​លេខ​៧៨​ ដែល​ចាប់​ផ្ដើម​ពី អូ​ពង់មាន់ មក​ដល់​ក្រុង​បាលុងទី​រួម​ខេត្ត​រតនៈគីរី​​»

លោក​ ពិទូ​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​បន្ត​ថា​ចំនួន​សិស្ស​និង​និសិត្ស​ដែល​ចង់​រៀន​មុខ​វិជ្ជា​ទេសចរណ៍​បាន​កើន​ឡើង​ ប៉ុន្តែ​លោក​ក៏​ទទួល​ស្គាល់​ដែរ​ថា​វា​ជា​រឿង​ពិបាក​ដែល​និយាយ​ថា​​អត្រា​​ចំនួន​សិស្ស​​មុខ​ជំនាញ​ផ្សេង​ទៀត​កើន​​ឡើង​ដែរ​។ លោក​គ្រាន់​តែ​បញ្ជាក់​ថា​ អ្វី​ដែល​លោក​បាន​ដឹង​គឺ​ផល​ប្រយោជន៍​ភាគ​ច្រើន​ដែល​បាន​មក​ពី​វិស័យ​ទេសចរណ៍​​គឺ​បាន​​ធ្លាក់​ទៅ​ដល់​ប្រជាជន​ក្នុង​សហគមន៍​ផ្ទាល់ ដូច្នេះ​តិច​រឺ​ច្រើន​ យុវជន​យើង​នឹង​បាន​ទទួល​។

អ្នក​ស្រី ចាន់ ខាំ​ឃឿ ប្រធាន​មន្ទី​អប់រំ យុវជន និង កីឡា​ខេត្ត​រតនៈគីរី​បាន​មាន​ប្រសាសន៍​ថា អត្រា​បង់​បោះ​ការ​សិក្សា​ក្នុង​ខេត្ត​រតនៈគីរី​ត្រូវ​បាន​កាត់​បន្ថយ​បើ​ប្រៀប​ធៀប​ទៅ​និង​ឆ្នាំ​មុន​ៗ​ពី​ព្រោះ​មន្ទី​បាន​ពង្រីក​វិទ្យា​ល័យ​ទៅ​កាន់​ស្រុក​ឆ្ងាយ​ៗ​ដូច​ជា​ អូយ៉ាដាវ បរកែវ និង អណ្ដូង​មាស​ជា​ដើម​។​​កាល​ពី​មុន ខេត្ត​នេះ​មាន​តែ​វិទ្យាល័យ​ចំនួន​២​តែ​ប៉ុណ្ណោះ តែ​បច្ចុប្បន្ន​វិទ្យាល័យ​ចំនួន​៥​​បាន​កំពុង​ដំណើរ​ការ​។​

អ្នក​ស្រី​ក៏​បាន​ទទួល​ស្គាល់​ផង​ដែរ​ថា បញ្ហា​ធំ​គឺ​សិស្ស​ដែល​បាន​បញ្ចប់​ការ​សិក្សា​ពី​វិទ្យាល័យ ពី​ព្រោះ​ខេត្ត​នេះ​មាន​សាកលវិទ្យាល័យ​តែ​មួយ​ ហើយ​មុខ​ជំនាញ​ក៏​មិន​មាន​ច្រើន​ដែរ​ ដូច្នេះ​សិស្ស​ដែល​មាន​លទ្ធភាព ពួក​គេ​បន្ត​ការ​សិក្សា​ក្នុង​ទីក្រុង​ភ្នំពេញ​ ប៉ុន្តែ​សិស្ស​មាន​ជីវភាព​ខ្សត់​ខ្សោយ​ អាច​ត្រឹម​តែ​រក​ការងារ​ធ្វើ​តាម​សហគមន៍​ពួក​គេ​ប៉ុណ្ណោះ​។​ បញ្ហា​នេះ មន្ទី​​អប់​រំ​មិន​ទាន់​អាច​ឆ្លើយ​តប​បាន​នៅ​ឡើយ​ទេ​។​

លោក ចាន់ ង៉ុក​អាយុ​២៦​ឆ្នាំ​ ជា​ជន​ជាតិ ក្រិង​ ​មាន​​ស្រុក​កំណើត​​ក្នុង​​ខេត្ត​រតនៈគីរី​ តែ​លោក​បាន​បន្ត​ការ​សិក្សា​និង​រស់​នៅ​ទី​ក្រុង​ភ្នំ​ពេញ​។​ លោក​ជា​និសិត្ស​ពេទ្យ​ឆ្នាំ​ទី​៦​ នៃ​សាកល​វិទ្យាល័យ​សុខាភិបាល បាន​ឲ្យ​ដឹង​ថា​ការអភិវឌ្ឍន៍​នៅតំបន់នេះ យុវជនហាក់បីដូចនៅមិនទាន់មានការចូលរួមអ្វី មួយជាដុំកំភួននោះទេ ទោះបីជាមានអង្គការ ក្រៅរដ្ឋាភិបាល រឺជាតិក្តី និសិត្សពេទ្យរូបនេះបានបន្តទៀតថានៅទីនេះ វាតែងតែ មានបព្ហាខ្លះដែលទាក់ទិន និងការរស់នៅ សុវត្តិភាពសន្តិសុខជូនប្រជាពលរដ្ឋ ព្រមទាំងសេវ៉ាសង្គម។វាមិនខុសពីស្ថានភាពនៅតំបន់ផ្សេងទេ

លោកង៉ុកបាននិយាយបន្តថាដូចនេះ ចំនុចដែរសំខាន់នៅសហគមន៍នេះ ត្រូវធ្វើយ៉ាងណា​​ឲ្យ ពួកគេ បានយល់ពីសារប្រយោជន៍ នៃការអភិវឌ្ឍន៍​​ យ៉ាងដូចម្តេច? ជំរុញឲ្យពួកគេរៀនទទួលពីអ្វីដែលថ្មីដែលជាការរីកចំរើនដល់សហគមន៌គេនិង គ្រួសារជាបព្ហាចំាបាច់បំផុត។ជាពិសេសនេះ ឲ្យពួកគេ រៀនសូត្រនិងដឹងពីជោគវាសនាអនាគតពួកគេ ចំពោះការអប់រំ បព្ហាដីធ្លី បព្ហាព្រៃឈើ បព្ហានយោបាយខ្លះផងដែរ

និសិត្សពេទ្យជនជាតិ​​ភាគតិចរូបនេះបានអះអាងថា បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សា​ផ្នែសុខាភិបាលលោកនឹងត្រលប់ទៅអភិវឌ្ឍន៍សហគមន៍របស់លោកវិញ តែលោកត្រូវតែត្រៀមខ្លួនទុកជាមុនដូចជា​ «យើងត្រូវរៀបចំបរិបទរស់នៅផ្នត់គំនិត ផ្នែកនយោបាយក៏ជាផ្នែកមួយដែលយើងត្រូវង្រឹក​ផងដែរខ្ញុំ​និង​ព្យាយាម​រក​មូនិធិ​ដើម្បី​អភិវឌ្ឍសហគមន៍​ខ្ញុំ»

លោក ចាន់ ង៉ុកបានបន្តថា ស្របនិងការអភិវឌ្ឍន៍ហេដ្ឋារចនាសម្ព័ន្ធស្អាត លោកក៏សូមឲ្យ រដ្ឋាភិបាល ត្រូវពង្រឹងនូវសេវ៉ាសង្គមជាចាំបាច់ បព្ហាពុករលួយតាមសាលារៀន ក៏ដូចជាស្ថាប័នរដ្ឋផ្សេងផងដែរ សេវ៉ាពេទ្យ និងសេវ៉ាសាធារណផ្សេងទៀត ជាបព្ហាដ៏ក្តៅគុក ហើយនេះជាវិធី​​ដើម្បី ឲ្យយុវជនបានទទួលនូវតម្តាភាពការអភិវឌ្ឍន៍ ឲ្យបានសមតុល្យក្នុង​​សង្គម

Wednesday, December 7, 2011

Life or Lifestyle

http://www.phnompenhpost.com/index.php/2011120753215/LIFT/putting-the-drivers-license-into-practise.html

It is not weird to hear that there was a car accident at that place or there was motto crashed at this place. Likely, 4.7 people are fatalities injured every day because of traffic accidence.

According to Annul Report 2010 of Handicap international Belgium, in general, fatalities in 2010 had a similar pattern in term of age categories as in 2009. The average age of fatalities was 32 years old. The peak of fatalities was between 20 to 24 years old. Compared to 2009, this age group increased by 7%.

Additionally, among driver fatalities, high proportions of drivers of motorbikes, 46%, passengers’ vehicles, 38%, good vehicles, 33% and agricultural vehicles, 46%, were between 20 to 29 years old. Around 30% of vehicles drivers aged 5 to 19 years old and other 32% were older than 54 years old.

Sem Panhavuth, Road Crash and Victim Information Manager of Handicap International Belgium, also explained that most the dead, their heads were crashed down because youth do not want to wear helmet or obey the traffic law or sign.

So far, there are many car driving schools opened and waited for people to study driving. Regardless with Yellow Pages of Cambodia, there are 44 listing of driving schools and instructors but we do not k now how many more are out of this website.

On the contrary, we still see more traffic accident occur almost everywhere. Oung Sovannary, junior at International Languages Institute, said that she always surfs internet to get more traffic information in order to protest her self. “Not only good resident but also good driver, I can protest my life from bad fortunate occurred by traffic accident”

Unlikely, her friends seem not to pay their attention on this issue. “It is not good at all for my friends who do not care about traffic signs or traffic education. They seem not care about their life.” She says.

Sambath Dany, a receptionist at the 23 October Driving School in Phnom Penh, told The post since May 2011, that she is not aware of corruption or bribery being used to get driving license at the school. "There is no copying and cheating during the exam because there are many cameras in exam rooms." She added that her school is now offering traffic laws free to public from Monday to Friday to raise their awareness and help people avoid accidents.

Similarly, Phim Sokhorm, who works as traffic policeman, also told The post on May 2011 that people do not respect the traffic laws partly due to a weak understanding of what they are. He continued that people who buy a license might be able to get form place to place, but they don’t know the meaning of the signs and lights, so perhaps they don’t violate the law intentionally. "I not only fine them but also educate them on traffic laws," he said about how he deals with offenders.

In addition, most of fatalities injured, 81%, occurred by male from age 20 to 24 years old, regarding to Sem Panhavuth, “I think if youth or any people wear helmet correctly, they will not face such kind of problem but they care about their hair style more than their life.”