នៅតាមដងវិថីត្រសក់ផ្អែម មានផ្ទះឈើមួយខ្នង ដែលជាអតីតកេរដំណែលពីជីដូនជីតារបស់លោក អ៊ុន វ៉ាល់ឡឺរ៉ូ ជាប្រធាននាយកដ្ឋានត្រួតពិនិត្យ និង តាមដានគម្រោងវិនិយោគ។ ប៉ុន្តែក្រោយពីរបបខ្មែរក្រហមបានកន្លងផុតទៅ ផ្ទះឈើមួយនេះ បានក្លាយជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នកផ្សេងហើយ។
លោក អ៊ុន វ៉ាល់ឡឺរ៉ូ បាននិយាយថា៖ «ផ្ទះខ្ញុំ បើនិយាយឲ្យចំទៅ ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំរស់នៅតាំងពីបុរាណកាលមក គឺជាឈើ។ ខ្ញុំមានផ្ទះមួយខ្នង ផ្ទះដែលជាកេរអាករពីជីដូនជីតាខ្ញុំមក»។
លោកបានបន្តទៀតថា៖ «បច្ចុប្បន្ននេះ ផ្ទះនេះស្ថិតនៅម្តុំផ្លូវត្រសត់ផ្អែម ហើយ មានសង់ថ្មពីក្រោមផ្ទះឈើនោះ ប៉ុន្តែខ្ញុំភ្លេចឈ្មោះពិតប្រាកដរបស់វាហើយ»។
ទោះបីលោកមិនសូវមានជំនាញខាងផ្ទះឈើក៏ដោយ ប៉ុន្តែឈរលើទស្សនៈជាអ្នកជាអ្នកសេដ្ឋកិច្ចម្នាក់ លោកក៏បានបញ្ចេញមតិលើបញ្ហានេះថា តម្លៃនៃផ្ទះឈើ គឺប្រាកដជាមានប្រយោជន៍ណាស់ ហើយតម្លៃនោះមិនមានប៉ះពាល់ដល់អាយុជីវិតមនុស្សដែលកំពុងតែរស់នៅ ក្រោមដំបូលផ្ទះនោះទេ។ លោកគិតថា តើផ្ទះមួយខ្នងនេះអាចអភិរក្សបានឬទេ?
លោក អ៊ុន វ៉ាល់ឡឺរ៉ូ ក៏បានបញ្ជាក់ឲ្យដឹងទៀតថា មិនមែនតែលោកទេដែលមានចិត្តចង់អភិរក្សផ្ទះឈើ សូម្បីតែឪពុកម្ដាយក្មេករបស់លោកក៏មានគំនិតបែបនេះដែរ ព្រោះជីតាក្មេករបស់លោកគឺជាជាងឈើធ្វើផ្ទះនោះ។
ជាងនេះទៅទៀត លោក វ៉ាល់ឡឺរ៉ូ ក៏ចង់រក្សាទុកជាសញ្ញាណខ្មែរមួយដែរ ដោយឈរលើទស្សនៈមួយថា៖ «ខ្ញុំស្រឡាញ់ផ្ទះឈើណាស់។ និយាយរួមទៅ ខ្ញុំឲ្យតម្លៃឈើ ព្រោះខ្ញុំគិតថា នេះជាសម្បត្តិធម្មជាតិដ៏វិសេសវិសាល ហើយជារចនាប័ទ្មខ្មែរ ដែលយើងដឹងហើយថា ជាអច្ឆរិយរបស់ខ្មែរដែលបង្ហាញពីសញ្ញាណដ៏អស្ចារ្យរបស់ខ្មែរកាលពី សម័យមុន»។
ជារឿយៗ លោក វ៉ាល់ឡឺរ៉ូ តែងតែទៅមើលផ្ទះនោះ ទោះបីជាវាមិនមែនជាផ្ទះរបស់លោកទៀតក៏ដោយ ប៉ុន្តែវាមានអនុស្សាវរីយជីដូនជីតារបស់គាត់ក្ដី៕
http://www.postkhmer.com/index.php?option=com_content&view=article&id=59954:2011-06-16-04-37-
14&catid=62:property&Itemid=105
No comments:
Post a Comment